Każdy posiadacz ogrodu marzy o wysokim i zwartym naturalnym ogrodzeniu, które będzie ożywiało zielonym kolorem teren wokół posesji przez cały rok. Przy odrobinie wysiłku oraz doborze odpowiedniej zimozielonej rośliny żywopłotowej te aspiracje mogą się spełnić. Oczywiście nie od razu powstanie gęsto ulistniona, zwarta ściana, ale po kilku latach konsekwentnej pielęgnacji uzyskany efekt będzie wielką radością dla właściciela. Jakie rośliny, które nie zrzucają liści na zimę będą odpowiednie? Poniżej podajemy 10 gatunków, które najlepiej spełnią swoją żywopłotową rolę.

1.Choina kanadyjska- zimozielony iglak na żywopłot

Lubi stanowiska wilgotne oraz zacienione. Preferuje gleby próchniczne oraz żyzne. Bardzo słabo rośnie kiedy ma za sucho. Nie toleruje upałów, w szczególności jeśli jest posadzona na słonecznym miejscu. Cechuje się wysoką mrozoodpornością i może rosnąć na terenie całej Polski. Jest bardzo przydatna jeśli chodzi o tworzenie żywopłotów, ponieważ nie łysieje od dołu, a jej najniższe gałęzie przez cały czas zachowują żywozieloną barwę. Dobrze znosi formowanie. Po zabiegu cięcia intensywnie się zagęszcza wypuszczając jasnozielone młode przyrosty, które silnie kontrastują ze starszymi pędami. Wymaga dość częstego nawożenia małymi dawkami nawozu wieloskładnikowego. Po dostarczeniu odpowiedniej ilości substancji pokarmowych nabiera wyrazistych i żywych kolorów. Choina kanadyjska rośnie nieco wolniej niż np. żywotnik zachodni, ale za to można z niej stworzyć oryginalny żywopłot, który nie jest powielony w większości polskich ogrodów.

2. Berberys Juliany- roślina żywopłotowa o drobnych liściach

Najbardziej mrozoodporny ze wszystkich zimozielonych berberysów. Lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz żyzną i przepuszczalną glebę. Jest odporny na suszę, ale znacznie intensywniej rośnie gdy ma dostatek wody, dlatego w suchych okresach roku wymaga podlewania. Nie należy sadzić go na glebach ciężkich. Ma dużą tolerancję jeśli chodzi o odczyn podłoża. Berberys Juliany ma jajowate zielone liście, które jesienią przebarwiają się na kolor fioletowo-czerwony. Pędy są sztywne i cierniste. Dorasta do 2 m wysokości. Doskonale znosi delikatne cięcie, dlatego nadaje się do tworzenia żywopłotów. W maju oraz czerwcu krzewy pokrywają się dużą ilością żółtych kwiatów. Berberys Juliany jest mrozoodporny. Jedynie na wschodzie kraju, w mroźne zimy młode egzemplarze wymagają okrycia.

3. Świerk pospolity- klasyk na zimozielony żywopłot

Rodzimy gatunek zimozielonego drzewa iglastego. Bardzo dobrze sprawdza się w postaci formowanego żywopłotu. Musi jednak być sadzony w miejscu słonecznym lub półcienistym i  dwa razy do roku należy zasilać go nawozem. Świerk pospolity nie ma specjalnych wymagań jeśli chodzi o typ gleby. Dobrze znosi okresowy niedobór opadów, ale do prawidłowego wzrostu potrzebuje wilgotnej gleby. Jest ona szczególnie ważna dla świeżo wsadzonych roślin. Świerk pospolity ma stosunkowo niską tolerancję na zanieczyszczenia powietrza i z tego względu nie jest polecany na żywopłoty w centrach miast. Najlepiej wpasowuje się w klimat wiejskich ogrodów lub tych położonych na obrzeżach aglomeracji.

4. Bluszcz pospolity- pnąca, zielona ściana po kilku latach

Odporny gatunek występujący w rodzimych lasach liściastych. W krótkim czasie można z niego stworzyć naturalne ogrodzenie zapewniające prywatność przez cały rok. Bluszcz pospolity  rośnie najlepiej na stanowiskach cienistych oraz półcienistych. Podstawowym czynnikiem, który zapewnia jego silny wzrost jest woda oraz dostatek materii organicznej. Ma duże ciemnozielone liście z jasnymi nerwami. Na starszych egzemplarzach rosnących w cieplejszych rejonach pojawiają się kwiaty. Bluszcz pospolity wytwarza korzenie czepne, które umożliwiają mu wspinanie się po płotach, murach i innych elementach architektury ogrodowej. Jest rośliną wysoce mrozoodporną nawet, gdy lekko przemarznie w wyjątkowo mroźne zimy to regeneruje się bardzo szybko.

5. Cis pośredni i pospolity- idealne na niskie i średnie żywopłoty

Cisy stają się coraz bardziej cenionymi roślinami żywopłotowymi. Dają się łatwo formować oraz zachowują piękną ciemnozieloną barwę przez cały rok. Można z nich tworzyć wysokie naturalne ogrodzenia, ale też niższe obwódki. Nie mają specjalnych wymagań jeśli chodzi o stanowisko wzrostu- świetnie radzą sobie zarówno w słońcu jak i cieniu. Lubią wilgotne i żyzne gleby. Aby wyglądały zdrowo muszą zasilane nawozem. Najlepiej dwa razy w ciągu sezonu. Z taką samą częstotliwością wykonujemy przycinanie żywopłotu, aby ładnie się zagęszczał. Jest to w szczególności ważne w przypadku młodych roślin. Cis pośredni ma wyższą mrozoodporność niż cis pospolity i to właśnie jego poleca się do nasadzeń na wschodzie Polski.

6. Żywotnik zachodni- popularny, odporny, zimozielony

Chyba najbardziej popularna roślina żywopłotowa w Polsce. Rośnie szybko i już po kilku latach tworzy gęsty,zwarty żywopłot, który zachowuje soczyście zielony kolor przez cały rok. Lubi gleby o średniej wilgotności, bogate w próchnicę o lekko kwaśnym odczynie. Będzie rosła zarówno w słońcu jak i półcieniu. Thuja ma dość płytki system korzeniowy, dlatego wymaga podlewania w czasie suszy. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych sadzonek. Przycinanie żywopłotu z żywotnika zachodniego rozpoczynamy po 3-4 latach od posadzenia. Jego odmiany stożkowe bardzo dobrze zachowują formę i ich cięcie ogranicza się praktycznie do delikatnego skrócenia wierzchołków. Thuja jest rośliną mrozoodporną. Ze względu na zimozielone liście wymaga podlewania także w okresie zimowym, gdy gleba jest mało wilgotna.

7. Ostrokrzew karbowanolistny- żywopłotowy zamiennik bukszpanu

Idealna roślina na niskie formowane żywopłoty. Wyglądem jest bardzo zbliżony do bukszpanu. Ma drobne, zielone, eliptyczne liście, które utrzymują się na krzewie przez cały rok. Lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych o średniej żyzności. W Polsce panuje przekonanie, że jest dość wrażliwy na niskie temperatury. Nic bardziej mylnego- ostrokrzew karbowanolistny ma mrozoodporność zbliżoną do bukszpanu wieczniezielonego i może rosnąć na terenie całego kraju. Potwierdzają to także nasze obserwacje. Jest jeszcze mało popularny w Polsce i wielka szkoda, gdyż jest to wspaniała roślina zimozielona o wielokierunkowym wykorzystaniu. Stworzony z niej żywopłot należy przycinać dwa razy w roku.

8. Ostrokrzew Meservy- zimozielony żywopłot z czerwonymi, ozdobnymi owocami

Bardzo dobry materiał na wysoki zimozielony żywopłot. Ma piękne, duże oraz skórzaste liście, które są połyskliwe. Mają lekko niebieski odcień. Ostrokrzew Maservy jest rośliną dwupienną. Oznacza to, że występują zarówno osobniki męskie jak i żeńskie. Na tych drugich w październiku pojawiają się owoce o intensywnie czerwonej barwie(pod warunkiem, że w pobliżu rośnie męski zapylacz). Utrzymują się one na krzewach przez całą zimę i są chętnie zjadane przez niektóre gatunki ptaków. Wielką zaletą ostrokrzewu Maservy jest to, że może rosnąc w cieniu. Lubi glebę wilgotną i umiarkowanej żyzności i lekko kwaśnym odczynie. Przycinać należy go wiosną. Trzeba to czynić bardzo delikatnie, aby nie obciąć pędów z pąkami kwiatowymi. Ostrokrzew Maservy jest rośliną mrozoodporną.

9. Bukszpan wieczniezielony- na niskie obwódki

Praktycznie niezastąpiony jeśli chodzi o tworzenie niskich żywopłotów. Ma bardzo zwarty pokrój i gęste ulistnienie. Sprawia to, że można z niego formować dowolne kształty. Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych lub półcienistych. Lubi umiarkowanie wilgotną, przepuszczalną glebę o średniej żyzności. W Polsce zimuje dobrze.  Należy go jednak podlewać, także w okresie spoczynku, ponieważ jest rośliną zimozieloną i może doświadczyć suszy fizjologicznej. Na krańcach wschodnich, rośliny rosnące na wietrznych stanowiskach należy okryć agrowłókniną. Bukszpan można przycinać raz lub dwa razy w sezonie, ale nie później niż do końca sierpnia.

10. Jałowiec pospolity

Bardzo dobra alternatywa dla żywotnika zachodniego. Na żywopłoty najlepiej nadają się odmiany o strzelistym pokroju. Dorasta do około 5 m wysokości. Jałowce lubią stanowiska słoneczne oraz piaszczystą, dobrze przepuszczalną glebę. Nie tolerują nadmiaru wilgoci. Podłoże powinno być lekko kwaśne. Mają płytki system korzeniowy, dlatego w okresie suszy młode egzemplarze należy podlewać. Jałowce dobrze znoszą cięcie, które powinno ograniczać się wyłącznie do skrócenia wierzchołków w 3-4 roku uprawy. W kolejnych latach należy formować tak, aby zachować pożądaną wysokość żywopłotu. Opisywane iglaki znacznie przewyższają mrozoodpornością żywotnika zachodniego. Rosną dobrze na terenie całego kraju.