Ogród często jest odbiciem usposobienia i upodobań właściciela. Zawsze będziemy czuć się dobrze, w takim zielonym zakątku , który zawiera jak najwięcej elementów będących urzeczywistnieniem naszych marzeń. Jedni wolą ogromną ilość kolorowych kwiatów rozmieszczoną bezładnie w przestrzeni przydomowej, a inni stonowane, jednolite barwy ułożone w ściśle uporządkowany sposób. Jak wiadomo ogród tworzą rośliny i to od ich odpowiedniego doboru będzie zależał efekt końcowy. Bardzo dobrym rozwiązaniem dla osób, które cenią sobie czystość, elegancję i konsekwencję kolorów jest zaplanowanie nasadzenia w białej tonacji. Rośliny o białych kwiatach rozświetlają szare zakątki ogrodu oraz tworzą niesamowite połączenia z ciemniejszymi elementami architektury. Poniżej przedstawiamy Państwu 10 bylin, które idealnie wpasują się w przedstawiony pomysł na magiczny ogród z przewagą bieli.
1. Tawułka ,Snowdrift’
Niezwykła odmiana tawułki o białych, pióropuszowych kwiatostanach. Ich barwa jest wyjątkowo czysta. Wznoszą się one elegancko nad pierzastymi liśćmi o połyskliwej fakturze. Tawułka ‘Snowdrift’ kwitnie w lipcu oraz sierpniu. Dorasta do około 50 cm wysokości i podobnej średnicy. Opisywana bylina najlepiej czuje się na stanowiskach półcienistych , ale bardzo dobrze radzi sobie także w cieniu. Preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. Aby jej kwiaty i liście uzyskały intensywną barwę wymaga nawożenia. 2-3 razy w sezonie należy zastosować obornik granulowany lub wieloskładnikową mieszankę azotową.
Tawułka ‘Snowdrift’ wabi do ogrodu motyle i pszczoły. Nie jest lubiana przez zwierzynę leśną, dlatego nie trzeba obawiać o jej zniszczenie nawet na nieogrodzonych działkach. Jej kwiaty mogą być wykorzystywane w suchych kompozycjach. Dzięki temu, że toleruje cień może być sadzona w tych częściach ogrodu, które potrzebują rozświetlenia i ożywienia.
2. Zawilec wielkokwiatowy
Bylina występująca w Polsce w stanie naturalnym. Silnie się rozrasta, dzięki podziemnym rozłogom. Ma duże białe kwiaty. Są one kilka razy większe niż u popularnie występującego w lasach zawilca gajowego. Ich cechą charakterystyczną jest otwieranie w dzień i zamykanie w nocy. Mają przyjemny, bardzo delikatny zapach. Pojawiają się na roślinach od kwietnia do czerwca. Może się zdarzyć powtórne kwitnienie w sierpniu, ale jest zdecydowanie mniej obfite. Zawilce wielkokwiatowe należy sadzić na stanowiskach słonecznych. Preferują umiarkowanie wilgotną, przepuszczalną glebę o odczynie zasadowym. Ma bardzo małe potrzeby pokarmowe i wystarczy mu jedno nawożenie. Zabieg najlepiej przeprowadzić w połowie marca. Jest rośliną bardzo mrozoodporną i przetrwa nawet siarczyste mrozy.
Najlepiej sadzić go na skalniakach, dobrze wyeksponowanych rabatach oraz w formie nasadzeń masowych w dużych ogrodach naturalistycznych.
3. Konwalia majowa
Konwalia majowa jest gatunkiem rodzimym o wysokich walorach ozdobnych. Ma duże, eliptyczne liście o żywozielonej barwie. Jest byliną kłączową- oznacza to, że intensywnie rozrasta się na boki dzięki podziemnym kłączom. Jak sama nazwa wskazuje opisywana roślina kwitnie w maju. Wówczas pojawiają się na niej śnieżnobiałe kwiaty. Są zebrane w długie grona i maja kształt malutkich dzwoneczków. Pachną bardzo przyjemnie. Latem przekształcają się w owoce o czerwonej barwie. Konwalia majowa dorasta do 20 cm wysokości. Po spożyciu jest trująca.
Do intensywnego wzrostu oraz obfitego kwitnienia potrzebuje zacienionych stanowisk o wilgotnej, dobrze przepuszczalnej glebie. Konwalia majowa lubi próchnicę, dlatego przed sadzeniem glebę warto wzbogacić kompostem. W zasadzie nie wymaga stosowania nawozów mineralnych. Co dwa lata na wiosnę można jedynie zastosować małą dawkę obornika granulowanego. Konwalia majowa jest w pełni mrozoodporna. Rzadko atakują ją choroby i szkodniki. Świetnie sprawdza się jako roślina okrywowa oraz w kompozycjach z innymi cieniolubnymi bylinami o białych kwiatach.
4. Dębik ośmiopłatkowy
Roślina będąca reliktem polodowcowym, który występuje w stanie naturalnym w tatrach. Ma bardzo ozdobne, drobne kwiatki o śnieżnobiałej barwie. Pojawiają się one na roślinach latem. Po ich przekwitnięciu tworzą się owoce zaopatrzone w bardzo dekoracyjny, puszysty aparat lotny. Dębik ośmiopłatkowy ma karbowane, silnie pomarszczone liście, które pozostają zielone przez cały rok. Są one ułożone dość gęsto. Opisywana bylina dorasta do 15 cm wysokości. Ma silnie zdrewniałe pędy, które mocno trzymają się podłoża. Dzięki temu idealnie nadaje się do zadarniania oraz porastania kamieni w ogrodach skalnych. Preferuje stanowisko silnie nasłonecznione o przepuszczalnej glebie, która powinna mieć odczyn zasadowy. Dobrze czuje się na podłożu kamienistym. Nie dużych potrzeb wodnych, ale w suchych, upalnych okresach jego wzrost ulega znacznemu zahamowaniu. Nie ma wygórowanych wymagan pokarmowych. Warto pamiętać o corocznym zastosowaniu wapna nawozowego, aby podwyższyć pH podłoża. Dębika ośmiopłatkowego sadzi się zwykle w celu uzyskania efektu gęstego dywanu liści i kwiatów pokrywającego skalne elementy ogrodu.
5. Jeżówka purpurowa ‘Alba’
Wysoka bylina o białych kwiatach, których średnica przekracza 10 cm. Mają one koszyczkowaty kształt i pojawiają się na roślinach od lipca do września. Śnieżnobiałe płatki pięknie kontrastują z ciemnożółtymi środkami. Jeżówka purpurowa ‘Alba’ posiada spiczaste, ząbkowane liście o ciemnozielonej barwie. Największe rozmiary mają te znajdujące się na dole łodygi i zmniejszają się wraz ze wzrostem jej wysokości. Cała roślina sprawia wrażenie silnej i masywnie zbudowanej. Jeżówka purpurowa ‘Alba’ musi być sadzona na stanowisku słonecznym. W takim miejscu będzie intensywnie rosła i obficie kwitła. Lubi żyzne, umiarkowanie wilgotne gleby. 2-3 razy w sezonie należy zastosować nawóz wieloskładnikowy. Jest w pełni mrozoodporna i może być sadzona w całej Polsce. Świetnie sprawdza się jako tło dla niższych bylin. Pełne walory ozdobne osiąga, gdy jest posadzona w grupie. Optymalne zagęszczenie to 10 roślin na metr kwadratowy. Jeżówka bardzo rzadko choruje i nie jest atakowana przez szkodniki, dzięki czemu będzie świetnym gatunkiem dla osób, które nie mają dużych ilości wolnego czasu na pracę w ogrodzie.
6. Ubiorek wiecznie zielony
Zimozielona bylina o białych kwiatach, zbudowana z czterech płatków. Kwitnie bardzo obficie już od maja. Kwiaty należy ścinać tuż po przekwitnięciu. Dzięki temu roślina uzyska gęstszy pokrój. Ubiorek wiecznie zielony ma ciemnozielone liście, które stanowią idealne tło dla śnieżnobiałych płatków. Dorasta do 20 cm wysokości. Tworzy gęste poduchy. Ma rozgałęzione oraz pokładające się pędy. Bardzo lubi słońce. Preferuje gleby przepuszczalne oraz umiarkowanie wilgotne. Jest bardzo tolerancyjny jeśli chodzi o odczyn podłoża. Z uwagi na to, że jest rośliną zimozieloną, w wietrzne i wyjątkowo mroźne dni wymaga okrycia. W przeciwnym razie może dojść do zjawiska suszy fizjologicznej. Nie ma wygórowanych potrzeb pokarmowych- wystarczy mu delikatne nawożenie. Najlepiej wykorzystać do tego celu nawozy naturalne. Ubiorek wiecznie zielony może być sadzony zarówno w pojemnikach jak i gruncie.
7. Kosaciec syberyjski ‘Alba’
Piękna odmiana kosaćca syberyjskiego o białych kwiatach. Wytwarza długie rozgałęzione pędy kwiatowe, które są wysoko wyniesione ponad poziom liści. Liście są wąski i żywozielone. Malowniczo przewieszają się. W duecie ze śnieżnobiałymi kwiatami, nadają roślinie elegancji i delikatności. Kosaćce syberyjskie można sadzić na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Preferują gleby umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym odczynie. Podłoże powinno być żyzne i mieć duża zawartość próchnicy. Aby rośliny były odpowiednio wybarwione i intensywnie rosły, wymagają nawożenia. Należy więc 2-3 razy w sezonie zastosować obornik granulowany lub mineralny nawóz wieloskładnikowy. Kosaćce syberyjskie w suchych okresach należy podlewać- bardzo lubią, gdy gleba jest wilgotna. Są w pełni mrozoodporne.
Opisywana bylina może być sadzona w sąsiedztwie oczek wodnych. Najlepiej prezentuje się w grupie. Będzie świetnym wyborem do realizacji nasadzeń w założeniach naturalistycznych.
8. Lawenda pośrednia ‘Edelweiss’
Śródziemnomorska roślina o wyjątkowo aromatycznych liściach i kwiatach. Odmiana ‘Edelweiss’ charakteryzuje się długimi kwiatostanami o białej barwie. Pędy kwiatowe pojawiają się na roślinach od czerwca do września i wabią ogromną ilość pszczół oraz motyli. Wysokość całej rośliny może przekraczać 80 cm. Dorasta do 70 cm średnicy. Lawenda ‘Edelweiss’ ma równowąskie, dość duże liście o srebrzystej barwie. Preferuje stanowiska słoneczne przepuszczalnej oraz niezbyt wilgotnej glebie. Podłoże powinno mieć odczyn zasadowy. Jeśli dysponujemy glebą kwaśną, to należy zastosować dolomit. Wczesną jesienią krzewinki należy przyciąć, aby uzyskały zwarty pokrój i nie ogołacały się od dołu. Lawenda może być sadzona w formie obwódek oraz tworzyć tło dla niskich bylin na rabatach. Z jej kwiatów i liści można wykonywać wiele użytecznych przedmiotów. Jest rośliną miododajną.
9. Dzwonek karpacki ‘White Clips’
Idealna bylina na rabaty oraz do ogrodów skalnych. Ma śnieżnobiałe, duże kwiaty, które cechują się wyjątkowo delikatnym wyglądem. Pojawiają się na roślinach w miesiącach letnich. Dzwonek karpacki ‘White Clips’ ma bardzo zwarty pokrój i gęsto ulistnione pędy. Cechy te nadają mu bardzo uporządkowany i elegancki wygląd. Ma eliptyczne liście ząbkowanych brzegach. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Nie może być ona jednak podmokła. Bardzo ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest ścięcie pędów tuż nad ziemią zaraz po przekwitnięciu kwiatów. Dzięki temu dzwonek wypuści nowe pędy, zakwitnie ponownie i silnie się zagęści. Jest rośliną w pełni mrozoodporną i nie musimy obawiać się jego przemarznięcia. Dzwonek karpacki ‘White Clips’ świetnie sprawdza się jako roślina pojemnikowa. Swoją czysto białą barwą ożywi parapety i balkony w miastach oraz nada im przyjemnego, sielskiego klimatu. W ogrodach najlepszym miejscem dla niego będzie skalniak lub rabata bylinowa. Co 4-5 lat warto go odmłodzić. W tym celu należy podzielić kępę i otrzymane mniejsze fragmenty posadzić na nowo.
10. Złocień wielki ‘Snow Lady’
Niska bylina o zwartym pokroju. Dorasta do zaledwie 30 cm wysokości. Mimo niewielkich rozmiarów cechuje się bardzo obfitym kwitnieniem. Od maja do sierpnia wytwarza ogromną ilość białych kwiatów, które mają żółty środek. Złocień wielki ‘Snow Lady’ tworzy zwarte kępy zbudowane z dużych liści oraz sztywnych łodyg. Preferuje stanowiska słoneczne o żyznej oraz stale wilgotnej glebie. Nie lubi gdy podłoże ma odczyn zasadowy. Złocienie wielkie nie są jednak roślinami trwałymi. Szybko się wyradzają, dlatego co 3-4 lata trzeba podzielić ich kępy i posadzić na nowo. Proces ten postępuje znacznie szybciej na glebach słabych, o niskiej zawartości składników pokarmowych. Opisywaną bylinę należy nawozić 2-3 razy w sezonie nawozem wieloskładnikowym. Ma dobrą mrozoodporność. Dzięki temu, że złocień wielki ‘Snow Lady’ kwitnie przez bardzo długi czas, dostarczy nam dużej ilości kwiatów do wazonu. Idealnie nadaje się do tworzenia rabat w naturalistycznym, rustykalnym klimacie.
