Mogłoby się wydawać, że ścieżki w ogrodzie są elementem mało ważnym. Prawda jest jednak całkowicie odmienna. To właśnie one wyznaczają cały plan ogrodu. Sprawiają, że ogród staje się estetyczny, przejrzysty i odpowiednio poukładany. Dzisiejsze składy budowlane oferują nam ogromną ilość materiałów budowlanych, z których mogą być one wykonane. Wybór przez nas dokonany powinien być podyktowany odpowiednią relacją ceny, jakości oraz dopasowania do stylu naszego ogrodu. W tym wpisie przedstawimy Państwu kilka naszym zdaniem najlepszych materiałów do wykonania ścieżek oraz przedstawimy ich wady i zalety.
1. Ścieżki w ogrodzie- cegła czerwona
Wykorzystywana do tworzenia ścieżek od wieków. Można ją jeszcze spotkać jako bruk w kościołach i innych kilkuset letnich budowlach. Ścieżka z czerwonej cegły wygląda pięknie, jednak produkowane obecnie cegły, to już niestety nie to samo co te sprzed wieków. Jednak, gdy odpowiednio o nie zadbamy to na pewno posłużą kilkanaście lat. Ich największą zaletą jest to, że idealnie komponują się praktycznie z każdym stylem ogrodu i są naszym zdaniem nieodłącznych elementem najlepszego połączenia materiałów w ogrodzie czyli cegła, kamień, drewno. Jedyną jej wadą jest dość duża nasiąkliwość co sprawia, że zamarzanie i rozmarzanie zimą będzie ulegać powolnej degradacji. Można jednak ten proces znacznie spowolnić dzięki zastosowaniu odpowiedniego impregnatu, który zabezpieczy cegłę przed wnikaniem wody w jej strukturę.
2. Ścieżki w ogrodzie- bruk klinkierowy
Nieporównywalnie trwalszy niż cegła, jednak znacznie droższy. Można powiedzieć, że ma wszystkie te cechy które czynią go materiałem niemal idealnym. Bruk klinkierowy jest bardzo odporny na pękanie, tylko w minimalnym stopniu nasiąka wodą i zachowuje swój naturalny kolor przez dziesiątki lat. Podobnie jak czerwona cegła idealnie pasuje do naturalnego stylu jaki powinien panować w ogrodzie. Bruk klinkierowy w sprzedaży występuje w wielu kolorach. Nie jest to jednak sztuczne barwienie. Kolor zależy od rodzaju gliny, jaka została wykorzystana do jego wykonania oraz od stopnia wypalenia.
3. Kamień polny
Największą zaletą na pewno jest cena. Kamień to jeden z najtańszych materiałów z jakiego możemy wykonywać ścieżki. Jest bardzo trwały, nie nasiąka wodą, a wykonana z niego ścieżka wytrzyma setki lat. Może on jedynie nastręczać nieco trudności przy układaniu. Jego nieregularność sprawia, że wykonywanie z niego ścieżki jest pracą mozolną i dość trudną. Warto jednak się pomęczyć, bo efekt prawidłowo położonego bruku z kamienia polnego jest naprawdę przepiękny. A gdzie kupić kamień?- najlepiej szukać go u okolicznych rolników. Często, gdy pozbierają go z pól tylko im przeszkadza i oddadzą go praktycznie za darmo.
4. Kostka granitowa
Materiał na setki lat. Trwałość podobna więc do kamienia polnego, jednak cena znacznie wyższa. Kostkę granitową można kupić w składach budowlanych. Jest tam dostępna w kilku kolorach. Ze względu na dość regularne krawędzie, układa się ją znacznie łatwiej niż kamień polny. Jeśli będziemy ścieżkę wykonywać sami zaoszczędzimy na koszcie robocizny, a nie jest on mały. W sprzedaży znajdziemy różne wielkości kostki granitowej. Pamiętajmy, że im kostka mniejsza, tym więcej metrów kwadratowych wykonamy z tony. Kostka granitowa podobnie jak cegła, bruk i kamień jest materiałem w pełni naturalnym.
5. Ścieżki w ogrodzie- kostka brukowa
Materiał bardzo popularny i dość tani. Cechuje się dobrą wytrzymałością i odpornością na warunki atmosferyczne. Łatwo się ją układa. W składach budowlanych jest dostępna w wielu wzorach i kolorach. Jej główny mankament to nietrwałość koloru. Po kilkunastu latach traci swoją pierwotną barwę i staje się szara. Nie pasuje też do każdego typu ogrodu. Jest wykonana z betonu, który nie jest materiałem naturalnym, dlatego nie możemy wykonywać z niej ścieżek w ogrodzie naturalistycznym.
6. Płyty ażurowe
Materiał tani i bardzo prosto się go układa. Może to zrobić praktycznie każdy. Niestety płyty ażurowe występują w sprzedaży w bardzo niewielu wzorach i kolorach. Plusem jest to, że płyty mają otwory, w które można wsiać trawę lub wsypać kamień i nieco przełamać ich betonowy charakter.